Een Nederlandse in Turkije
Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik kan dit boek niet objectief beoordelen: ik heb, weliswaar lang geleden, op het gymnasium bij de auteur in de klas gezeten. Als je ouder wordt ga je je meer voor het verleden interesseren. Vorig jaar was ik derhalve – voor de allereerste keer van mijn leven – bij een reünie van mijn middelbare school, en daar sprak ik Inge De Bever kort. Ik moest haar overigens vragen wat haar naam was, want haar uiterlijk was veranderd. Daarna hebben we nog een lunch genuttigd en bijgepraat.
Als ik Inge niet gekend had, had ik het bestaan van het boek waarschijnlijk niet eens opgemerkt. Maar ik ben blij dat ik het gelezen … ↪