ייִדיש, מאַמע-לשון
פֿון הײמיש ביז װעלטשפּראַך און װידער צוריק הײמיש
(אַ בינטל באַמערקונגען פֿון יוסטוס פֿאַן דע קאַמפּ, אַמסטערדאַם)
היסטאָריש
אין און נאָך די רױמישע צײַטן האָבן ייִדן זיך אין קלײנע גרופּקעלעך באַזעצט אין מיזרח-, מיטל- און מערבֿ-אײראָפע, בפֿרט בײַ די טײַכן לואַר, דונײַ און רײַן. זײ זענען אױך מיטגעקומען מיט די רױמישע זעלנערס און האָבן געלעבט װי הענדלער און פּױערים. זײ האָבן מסתּמא פֿריִער גערעדט אַרמיש און ראָמאַנישע דיאַלעקטן. זינט דעם יאָר 1000 האָט די שפּראַך פֿון די ייִדן זיך בײַם דונײַ/רײַן אַװעקאַנטװיקלט פֿון די אַרומיקע דײַטשישע דיאַלעקטן
דרײַ זאַכן האָבן דאָס גורם געװען
- ייִדן זײַנען צװישן די קריסטן געװען אַ שיטערע און װעגן דעם רעלאַטיװ באַװעגלעכע מינאָריטעט
זײ האָבן געדאַרפֿט זיך טרעפֿן צוליב רעליגיעזע צערעמאָניעס (מע דאַרף אַ “קװאָרום” פֿאַר … ↪